لوتار ماتئوس: یولیان ناگلزمان، آزمایشی بود که به نتیجه نرسید؛ در مدت اخیر خیلی چیزها در بایرن مونیخ خوب پیش نمی‌رفت
تاریخ انتشار: ۵ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۳۹۳۲۷۹
لوتار ماتئوس تحلیل خود از دلایل اخراج یولیان ناگلزمان و ورود توماس توخل به بایرن مونیخ را ارائه داده است
بایرن مونیخ در یک اقدام شوکه کننده، یولیان ناگلزمان را اخراج کرد تا توماس توخل جایگزین او کنند. رفتاری که با صحبت‌ها و گفته‌های مدیران بایرنی در مدت زمان حضور این در باشگاه‌شان در تضاد کامل قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
طرفداری | حال لوتار ماتئوس در ستون خود در سایت اسکای آلمان درباره این تصمیم مدیران بایرن مونیخ صحبت کرده است. اخراج یولیان ناگلزمان:
از قبل می‌دانستم یولیان ناگلزمان به طور کامل از شرایط راضی نیست اما ناگهان، همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. برکناری ناگلزمان و انتخاب توماس توخل، مرا بسیار غافلگیر کرد. گرفتن چنین تصمیمی برای باشگاه سخت بود. شاید (جذب یولیان ناگلزمان) از ابتدا آزمایشی بود که به نتیجه نرسید. پول زیادی نه تنها برای حقوق یولیان ناگلزمان و بلکه برای آوردن او از لایپزیش نیز، هزینه شد. آنها بازیکنان زیادی که یولیان ناگلزمان در تیم خود می‌خواست را گرفتند و یک تیم گسترده و باکیفیت که هزینه زیادی نیز در بر داشت، گرد هم آوردند. البته، اکنون هم می‌خواهند نتایج این کارها را ببینند و این قانون فوتبال است. نتایج و عملکرد تیم در هفته‌ها و ماه‌های گذشته و حوادث زیادی که در این مدت رخ دادند به همراه جدول بوندسلیگا، نشان می‌دهند که خیلی از چیزها اشتباه پیش رفته‌اند.
از دست رفتن اعتبار بایرن مونیخ:بایرن مونیخ باید دوباره یک مسیر مشخص پیدا کند. مانند زمانی که اولی هونس و کارل هاینتس رومنیگه در باشگاه حضور داشتند. این میا سن میا و با این حس خانواده بودن، بایرن مونیخ حتی در شرایط سخت نیز پشت مربیان و بازیکنانش می‌ایستاد که اکنون کمی از آن دور شده‌اند. بر اساس صحبت‌های چند هفته اخیر و نه هربرت هاینر بلکه خود ناگلزمان، اکنون می‌توانید ببینید که دیگر ارزشی باقی نمانده است. یک هفته پیش می‌گفتند «ناگلزمان مربی ما برای آینده است و ما از او راضی هستیم» و سپس او را اخراج می‌کنند. این باعث می‌شود شما غیر قابل اعتماد شوید. هواداران در نهایت موفقیت تیم را می‌خواهند، اعتبار می‌خواهند و اکنون این اعتبار کمی از دست رفته است. اما آخرین بازی مقابل بایرلورکوزن خوب پیش نرفت، فقط موضوع شکست مطرح نیست بلکه نحوه بازی تیم نیز اهمیت دارد. حرف حسن صالح حمیدزیچ پس از بازی، همین بود. سه هفته پیش و همان طور که من از چندین بازیکن مقابل اشتوتگارت انتقاد کرد، حرف او باز هم همین بود. ما از بازیکنان بایرن مونیخ انتظار داریم تا لحظه آخر بجنگند و مانند یک تیم در زمین ظاهر شوند. زیاد شاهد چنین چیزی در امسال نبودیم و در این شرایط هم، مربی قربانی می‌شود.
دلایل اخراج یولیان ناگلزمان:اتفاقات زیادی پشت سر هم رخ دادند. اول موضوع (نیمکت نشینی) توماس مولر و سپس مسئله درگیری با داوران مطرح شد. چیزهای کوچکی در چند هفته و ماه گذشته روی هم جمع شدند که تنها مربوط به نتایج نیستند. آنها ژائو کانسلو را گرفتند که توانایی بازی در همه پست‌ها را دارد. شما دیگر با یک تیم معمولی طرف نبودید و هیچ بازیکنی از جایگاه خود با رقابتی که وجود داشت، مطمئن نبود. اما از سوی دیگر بیشتر بازیکنان از حجم زیاد تغییرات ترکیب و تاکتیک، ناآرام شده بودند و در نتیجه این تغییرات، موفقیتی که باید حاصل نشد و این بر عهده مربی است. در هر حال اگر اخراج او تنها 30 میلیون یورو هزینه داشته باشد، به عنوان بازیکن سابق بایرن مونیخ خوشحال خواهم شد اما فکر می‌کنم پول بیش‌تری هدر رفته است. ناگلزمان قرارداد پنج ساله داشت و برای جذب او، 20 میلیون یورو هزینه شد. بازیکنان مورد نظر او خریده شدند و با این اوصاف، به نظرم مبلغ کمی بیشتر از 30 میلیون یورو باشد. بعد از ناگلزمان هم، مصدومیت مانوئل نویر هزینه زیادی روی دست باشگاه گذاشت.
رویکرد بایرن مونیخ در آینده:فکر می‌کنم باشگاه دوباره باید این انسانیت و صمیمیت را نشان دهد. مانند همبستگی خانوادگی که اولی هونس و کارل هاینتس رومنیگه در باشگاه به وجود آورده بودند. خوشحال می‌شوم دوباره به این سمت پیش برویم و باشگاه این رویکرد را داشته باشد که ما با هم هستیم، با هم کنار می‌آییم و حتی اگر اوضاع بد پیش برود، کنارتان خواهیم ایستاد. این‌ها چیزهایی هستند که بایرن مونیخ باید از خود در هفته‌ها و ماه‌های آینده نشان دهد.
انتخاب توماس توخل:از نظر من، توماس توخل انتخاب خوبی است. او پنج سال پیش نیز یکی از موضوعات مورد بحث در بایرن مونیخ بود اما در آن زمان، اتفاقی نیفتاد. کارل هاینتس رومنیگه، حامی بزرگ توخل در آن مقطع بود. اما هم توخل و هم بایرن مسیرهای مختلفی در پیش گرفتند و الان، هر دو به هم رسیدند و توماس توخل سرمربی بایرن مونیخ است. توخل باید از حمایت کامل مدیران بایرن برخوردار باشد. او می‌تواند لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند، عملکرد بهتری در دی اف بی پوکال داشته باشد و مهم‌تر از همه، بروسیا دورتموند را می‌شناسد و به همین دلیل فکر می‌کنم، توخل راه حل ایده آلی پس از اخراج ناگلزمان است.
اخلاق خاص توماس توخل و سخت بودن کار کردن با او:بله، ولی خب کار کردن با چه کسی راحت است؟ من معقتدم کار با مدیران بایرن مونیخ یا برخی بازیکنان هم آسان نیست. در بایرن مونیخ باید با چنین چیزهایی کنار بیایید. تنها چیزی که اهمیت دارد، رسیدن به موفقیت است و مهم‌تر از آن، اینکه دوباره مانند تیم رفتار کنید، این را نشان دهیم و سپس موفقیت‌ها را به ارمغان بیاورید زیرا همان طور که گفتم، تیم به اندازه کافی خوب است تا بتواند عملکرد بهتر و پایدارتری را از خود نشان دهد اما نه تنها مقابل پاری سن ژرمن.
اخبار داغ
چهره های سال| حمید باوفا؛ حمید طلا کاپیتان جدید تیم ملی برزیل انتخاب شد پارتنر یولیان ناگلزمان، دردسری برای بایرن مونیخ! تصمیم هافبک استقلال به سودش تمام می شود؟ گل‌های زیبا و باورنکردنی دنیای فوتبال با ضربات کاتدارمنبع: طرفداری
کلیدواژه: یولیان ناگلزمان مدیران بایرن بایرن مونیخ توماس توخل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۹۳۲۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شرم‌آورترین جستجوی سرمربی در تاریخ بایرن!
به گزارش ورزش سه، این آخرین پیغام امتناعی برای حضور در تیم فوتبال بایرن مونیخ پس از سه مربی دیگری بود که بایرن باب مذاکره را با آنها باز کرده بود؛ نفر اول ژابی آلونسو، نفر دوم یولیان ناگلزمان و سومین نفر رالف رانگنیک (سرمربی تیم ملی اتریش).
ژابی آلونسو که مورد علاقه لیورپول هم بود، خیلی زود و پیش از قطعی شدن قهرمانی بایر اعلام کرد که به پروژه خود در لورکوزن ادامه خواهد داد و یولیان ناگلزمان نیز درست در بحبوحه تلاش‌های بایرن برای بازگرداندن این مربی به مونیخ، زیر قرارداد جدید خود با فدراسیون فوتبال آلمان را امضا کرد تا پس از جام ملت‌های اروپا نیز کار خود را در مانشافت ادامه بدهد.
بایرن بعد از این دو گزینه به سراغ رالف رانگنیک، سرمربی سابق منچستریونایتد و مدیرفنی لایپزیش، رفت اما این مربی باسابقه آلمانی نیز با اعلام رضایت از شغلش در تیم ملی اتریش اعلام کرد که قصد ندارد موقعیت فعلی خود را با حضور در بایرن به خطر بیندازد. رانگنیک در حال حاضر هدایت یکی از بهترین تیم‌های ملی اروپایی را بر عهده دارد و پس از ناکانی در یونایتد دلیلی نمی‌بیند تا خود را در دامان توقعات و انتظارات فراوانی که هواداران و مدیران باشگاه آلمانی دارند، بیندازد.
این یک ناکامی تمام عیار برای ماکس ابرل، مدیر ورزشی جدید بایرن مونیخ است که اتفاقا دو گزینه از سه گزینه اصلی او برای سرمربیگری در مونیخ قبلا با او سابقه همکاری داشته‌اند. در این روزها تصویری مشترک از او و اولی هوینس، رئیس افتخاری باشگاه، دست به دست می‌شود که انگار اولی در گوش ماکس چیزی می‌گوید و بیلد برای این تصویر تیتر زده: شرم‌آورترین جستجو برای انتخاب سرمربی.
این تیتر کاملا درست به نظر می‌رسد. بایرن مونیخ، باشگاهی است که این باور درباره‌اش وجود دارد که می‌تواند هر مربی‌ای را برای حضور در مونیخ وسوسه کند، اما در شرایطی که تعداد مربیان تراز اول و نمره یک به سختی به انگشتان دو دست می‌رسد، هیچ سرمربی بیکاری که استانداردهای مونیخ را داشته باشد، در دسترس آنها نیست. این مشکلی بود که به نوعی لیورپول و بارسلونا نیز به آن دچار بودند و البته ممکن است چلسی هم به زودی درگیر آن بشود.
بارسا در این مورد خیلی زود توافقنامه خود را با سرمربی سابقش، ژاوی، علنی کرد و اعلام کرد که با وجود همه حرف‌های قبلی، او در کمپ نو به کار خود ادامه خواهد داد. لیورپول نیز به سراغ یک گزینه عجیب (آرته اسلات) رفت و حالا مشخص نیست که در فصل آینده چه در انتظار میراث کلوپ خواهد بود. بایرن هم که با مربیان مختلفی به بن بست خورده، در نهایت شاید دوباره کار را به خود توخل واگذار کند. این مسئله حداقل یک دلیل روشن دارد؛ اینکه هیچکدام از مربیانی که برای جایگزینی توماس توخل در نظر گرفته شده بودند، در حد این سرمربی آلمانی نیست.
توخل هدایت تیم‌های بزرگی مثل دورتموند، پاری سن ژرمن و چلسی را بر عهده داشته و بایرن چهارمین رختکن بزرگی است که او هدایتش را در دست داشته و پس از یک قهرمانی در فصل گذشته بوندسلیگا، امسال اسیر اوج گیری باورنکردنی بایرلورکوزن شده است. اما بعد از افت شدید بایرن پس از فیفادی ماه فروردین، حالا همه با درخشش لورکوزن کنار آمده‌اند و فضا برای مونیخ آرام‌تر شده است، به خصوص که آنها آرسنال را در لیگ قهرمانان حذف کرده‌اند و نمایشی درخشان مقابل رئال در نیمه نهایی به اجرا گذاشتند که شاید اعتمادبه‌نفس ناشی از آن منجر به صعودشان به فینال هم بشود.
این در حالی است که هواداران مونیخ در هفته‌های گذشته اقدام به جمع‌آوری امضا برای بقای توخل کرده و همین مسئله حال سرمربی غالبا ناسازگار بایرن را بهتر کرده و او حالا شوخ‌طبعانه‌تر و بانمک‌تر برابر خبرنگاران حاضر می‌شود. توخل در آخرین نشست مطبوعاتی به روشنی از احتمال تغيير عقیده‌اش برای ادامه همکاری با مونیخی‌ها گفته و البته پالس‌هایی که از اطراف باشگاه به گوش می‌رسد نیز حاکی از این است که این مربی آلمانی قرارداد خود را با بایرن تجدید خواهد کرد.
البته این ایده مخالفانی هم دارد؛ به عنوان مثال دیدی هامان، مدافع سابق بایرن و کارشناس اسکای که ژوزه مورینیو را بهترین گزینه برای مونیخی‌ها می‌داند. همچنین از مربیانی مثل راجر اشمیت (بنفیکا) نیز به عنوان یک گزینه بالقوه برای جايگزينی توخل یاد می‌شود، اما مورینیو با نام بزرگش و اشمیت با موفقیت‌های چند ساله نیز اعتباری پایین‌تر از سرمربی فعلی بایرن دارند که آرام آرام ایده‌هایش در مونیخ سر و شکل بهتری پیدا کرده و شاید جتل و هوای تازه رختکن، او و تیمش را به موفقیتی پیش‌بینی نشده و باورنکردنی برساند.
البته توخل یک مخالف بزرگ دیگر هم دارد؛ اولی هوینس که شاید برادرزاده‌اش، سباستین را گزینه مناسب‌تری برای هدایت تیم می‌داند. او اما بعد از مصاحبه نه چندان به موقعش علیه توخل در هفته گذشته کاملا بایکوت شده و خود را زیر سوال برده است. می‌شود گفت فعلا همه بادها بر بادبان توخل می‌وزد، مگر آنکه حذف در بازی برگشت نیمه نهایی مقابل رئال شرایط او را دوباره قرمز و منفی کند.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟